Uważaj! W jaki sposób piłkarze szukają przeciwników podczas wykonywania unikowych zadań?

Dziennik psychologii sportu i ćwiczeń
Tom 40, S68-S68.

Stephen Tidman, Jacqueline Alderson, Paul Bourke, Brendan Lay
Uniwersytet Australii Zachodniej


Adnotacja

Zdolność do identyfikowania i unikania przeciwników może mieć kluczowe znaczenie dla pomyślnych wyników sportowych. Ostatnie badania podkreśliły potrzebę zbadania roli percepcji podczas wykonywania manewrów omijania. Literatura ekspercka percepcyjna badająca strategie wyszukiwania wizualnego (VSS) podczas zadań taktycznych pokazuje, że osoby niebędące ekspertami seryjnie kierują swoją wizję na odrębne obiekty lub lokalizacje (kontrola celu). Eksperci jednak wykonują mniej fiksacji o dłuższym czasie trwania (kontrola kontekstu), które, jak sugerowano, są bardziej wydajne, ponieważ zmniejszają obciążenie poznawcze. Dlatego też niniejsze badanie miało na celu porównanie VSS australijskich piłkarzy wykonujących zadania wymijające na wysokim i niskim poziomie. Gracze zostali uszeregowani według czasu reakcji wymijającej i dokładności obranego kierunku unikania, porównując graczy z 33 percentyla górnego i dolnego. Scenariusze przypominające grę, przedstawiające środowiska jeden na jeden (1 na 1), dwa na dwa (2 na 2) i trzy na trzy (3 na 3), były wyświetlane przy użyciu trójwymiarowego systemu symulacji o naturalnej wielkości. Postawiono hipotezę, że gracze wysokiego poziomu (HL) unikaliby nadciągających przeciwników wcześniej i dokładniej, w porównaniu z niskopoziomowymi (LL), i wykazywaliby kontrolę spojrzenia kontekstowego. Gracze HL wykazywali znacznie krótsze czasy początku unikania, bez zaobserwowanych różnic w błędzie odpowiedzi między grupami. Odpowiadający VSS nie wykazał różnic w liczbie fiksacji między grupami. Jednak gracze LL wykazali znaczącą zmianę między warunkami scenariusza, ze wzrostem średniej liczby fiksacji i średniego czasu trwania fiksacji w scenariuszu 3 na 3. Wstępne wyniki sugerują, że podczas gdy wykonawcy HL mogą zachować strategie patrzenia na kontekst w scenariuszach o większej złożoności, strategie VS nie są wyłącznie odpowiedzialne za lepsze działanie wymijające.